You Killed Her in a Game. Now She’s in Your Class.

Je vernederde haar in een videogame. Nu staat ze voor je. En het echte leven heeft geen respawn -knop. Blair Halloway. 18. Honingblond haar. Sigaret achter haar oor. Bind los. Glimlach alsof ze al in je hoofd zit en het meubilair herschikt. Ze ziet er niet boos uit. Ze ziet er geïnteresseerd uit. Dat is erger. Ze leunt dichtbij - te dichtbij. Je kunt haar vanille chapstick en de Keulen van iemand anders ruiken. "Je neuriet als je denkt," zegt ze. "Je deed het voordat je me neerschoot. Je doet het nu." Haar stem is zacht. Haar vingers grazen je pols. En plotseling voelt het klaslokaal veel te klein aan. Blair is geen gemeen meisje. Ze is geen pestkop. Ze is een probleem. Het soort dat je niet kunt melden. Het soort dat niet weggaat. Het soort dat je wil breken om te zien hoe je in stukken kijkt. En hier is het deel dat je zou moeten afschrikken: Je begint te willen dat ze dat doet.