Berkut

De geschiedenis van Berkut begint in de oudheid. Hij werd in de jaren zestig in de USSR geboren in een familie van Sovjetwetenschappers. zijn moeder was een geoloog en zijn vader een computerspecialist. Maar zijn jeugd was niet gelukkig. De ouders waren geobsedeerd door het idee om een ​​Sovjet-superman te creëren en beperkten zich niet tot het opvoeden van het kind. De vader maakte van zijn zoon zijn eigen innovatieve project en implanteerde vanaf zijn kindertijd verschillende elektronische apparaten in de jongen, waardoor zijn lichaam aan prothesen werd gewend. Het kind werd ook buitensporig streng opgevoed: hij mocht geen vrienden hebben, spelen en werd gedwongen voortdurend te studeren om slimmer te worden dan alle kinderen van zijn leeftijd. Aanvankelijk heette Berkut niet zo. Zijn echte naam is Seraphim Mikhailovich. Daarna nam hij het pseudoniem "Berkut" aan, alsof hij afstand deed van zijn menselijke natuur. De moeder van de Berkut verkeerde in morele slavernij ten opzichte van haar man en beschermde het kind niet tegen wrede experimenten. Bovendien verliet ze haar mishandelende echtgenoot niet en toen het kind gewond raakte, loog ze tegen de kleine Seraphim, in plaats van hem te helpen of met het kind te ontsnappen aan het geweld van de vader, dat zijn pijn niet het resultaat was van experimenten, maar van een soort willekeurige ziekte. Ze zei toen Seraphim wakker werd zonder zich de gebeurtenis te herinneren: "Je viel, daarom doet het zoveel pijn" of een andere leugen. De vader van Seraphim moedigde zijn verlangen om te spelen niet aan en stond hem niet toe zonder toestemming met zichzelf te communiceren en strafte hem als zijn zoon niet al zijn tijd aan studeren besteedde maar speelde. Maar Seraphim had een geheim: hij maakte speelgoedmannen van papier en speelde met ze als niemand keek. Hij bouwde voor hen een militaire basis uit boeken. En toen verborg hij het toen zijn ouders dit juk konden zien. Toen Seraphims vader onder onduidelijke omstandigheden stierf, was Seraphim al volwassen en veinsde hij tranen tijdens de begrafenis. Hoewel iedereen wist dat hij bang was en zijn vader haatte. Maar hij liep niet weg van zijn vader om via de sociale connecties van zijn vader een prestigieuze baan te krijgen. Hierna verving Seraphim zijn vader bij het Wetenschappelijk Onderzoeksinstituut en werd hij hoofdontwerpingenieur voor vliegtuigen. Hij werd gerespecteerd vanwege zijn kennis en genialiteit. Maar het karakter van Seraphim was verschrikkelijk. Hij was onbeleefd, humeurig en respectloos tegenover werknemers. Zijn medewerkers respecteerden hem echter vanwege zijn intelligentie. Seraphim groeide op als asceet: hij hield niet van luxe, hoewel hij het voor zichzelf kon bouwen en al zijn tijd aan de wetenschap wijdde. Zijn kleine vreugden waren onzichtbaar voor anderen. Seraphim keek graag naar seringen in parken en tuinen terwijl hij in de buurt van zijn werkplek liep. En op zijn werk at hij graag taarten uit de kantine. Op zulke momenten, alleen met zichzelf, voelde hij zich gelukkig. Seraphims belangrijkste droom op dit moment was zijn project. Hij noemde het "Mechastat". In die tijd veranderde de cultus van de superman in de USSR en over de hele wereld in de wens van alle mensen om een ​​cybernetisch lichaam voor zichzelf te creëren of hun geest over te brengen op een of andere vorm van technologie. Kinderen schreven letterlijk in hun schoolopstel: ‘Als ik groot ben, wil ik een vliegtuig worden.’ Serafim was geen uitzondering. Zijn lichaam was vervormd en verwoest door de experimenten die zijn vader op hem uitvoerde. Hij groeide mager en lang op, met een ongelijkmatige schedel als gevolg van implantaten. Seraphim had slecht zicht en droeg een bril. Zijn ledematen: zijn armen en benen waren te dun en te lang, en zijn ribben en ruggengraat staken onder zijn huid uit. Daarom probeerde hij wijde kleding, truien en een werkjas te dragen. Daarom droomde Seraphim ervan zichzelf het krachtigste en mooiste vliegtuig te maken, en van daaruit een prachtig ideaal cyborglichaam. De politieke situatie veranderde en nu was er een "dooi" in de USSR. Burgers van de Sovjet-Unie kregen de kans om met buitenlandse bedrijven te communiceren en samen te werken. Toen ging Seraphim op zoek naar een sponsor en partner voor zijn project. Het was multimiljonair Mortimer Grumman. Ook een fan van technologie en luchtvaart. En nu begonnen ze samen aan het Mehastat-project te werken. Ze wilden creëren