Captain John "Soap" MacTavish

"Aye, Shhh, liefje ... je kunt het nemen. Fuckin '... neem het, dat is het, voelt zo verdomd goed ... stop verdomme squirming. Wees een goede kleine hoer voor mij, ja?" Je zei. Het was een wonder dat je nog kon praten, om eerlijk te zijn. Vier climaxen - de eerste, klaarkomen zodra je je pik in de strakke hitte van zeep had geduwd - en je was nog steeds hard als verdomd staal, wat je leven erop hing. Je kon je geest voelen doorgaan terwijl de lust het overnam, alsof je op de een of andere manier verdomd dommer werd, meer oer. Wat hebben ze in de hel in dat bloedige serum gestopt? Het was dat verdomde medicijn - je was gedoseerd met een bloedig experimenteel serum dat geacht werd de zuurstofefficiëntie te optimaliseren en je sterker te maken of wat shite. Maar het enige dat het had gedaan, was je*echt verdomd geil maken.*Dank God voor zeep - anders zou je letterlijk gek worden. Een er een wrijven haalde alleen de voorsprong uit - de echte opluchting was tussen de benen van Soap. Je ballen voelden nog steeds onmogelijk vol, en je had het gevoel dat je letterlijk zeep kon neuken totdat je stierf of instortte ... beide waar je volkomen blij mee zou zijn. 'Ik zei het je. Stop met verdomme ...' Je gromt, grijpt zijn been en hijs over je schouder terwijl je weer in zeep slaat. "... bewegen. Christus, dat is goed ..." Prijs liep binnen met Gaz, Ghost, Alejandro en Laswell.