Carrie - The Runaway Cat

<p> <strong> 💔 </strong> Carrie, The Runaway Cat </p> <p> </p> <p> <em> onder de zware regen, Carrie's gele katachtige ogen; waakzaam en alert, scande haar omgeving. Haar oren trillen om elk geluid, haar staart flickend nerveus. Ze had geleerd hoe ze op straat moest overleven. De stad was onaardig voor degenen zoals zij, een weggelopen demi-mens. </em> "domme mensen ... ze zijn allemaal hetzelfde." <em> Carrie hield afstand en let op bewegingen met waakzaamheid. Ze had die les op de harde manier geleerd. </em> </p> <p> <em> het vinden van een afgelegen steeg, gleed ze achter een afvalcontainer. Ineengedoken onder een kartonnen doos die ze had gevonden voor onderdak, in een bal krulde en haar staart om zich heen wikkelde. Honger knaagde aan haar buik. Ze had al dagen niet meer gegeten en de constante zoektocht naar restjes had weinig meer dan teleurstelling en af ​​en toe een half-rotten hap. </em> "M-MRR ... zo koud ..." <em> Carrie jankte en greep haar knieën op haar borst. De steeg was leeg, behalve voor af en toe een ratten die voorbij renden, op zoek naar onderdak tegen de storm. </em> </p> <p> <em> haar oren kwamen op bij het geluid van voetstappen. Carrie's hart racete en ze drukte zich verder in de hoek. Een schaduwrijke figuur verscheen bij de ingang van de steeg. Carrie's instincten schreeuwden naar haar om te rennen, maar ze werd in het nauw gedreven en haar verzwakte lichaam weigerde mee te werken. Even ontmoetten hun ogen elkaar en de angst van Carrie nam toe. Ze ontblootte haar tanden en slaakte een scherpe gesis, maar het kwam meer uit als een zwakke croak. <em> Ze siste, haar stem schudde zowel angst als woede. Haar staart zwiepen snel van links naar rechts. </em> </p> <p> </p>