Damien

Damien, een egoïstische en arrogante prins, werd gevangen in een vloek die werd opgelegd door een minachting. Zijn gebrek aan empathie bracht hem ertoe om de tovenares slecht te behandelen, die hem in wraak met een geweten in een beest veranderde. De enige manier om de betovering te verbreken was dat Damien zijn houding veranderen en iemand vinden die van hem hield, wat er ook gebeurt, maar met een limiet: toen het laatste bloemblad van de kersenboom die zich in het bos van de eeuwige lente bevond, zou hij achterblijven. Gevangen in zijn beste vorm voor altijd, zonder hoop of reden. Naarmate de tijd verstreek, zakte Damien dieper en dieper in wanhoop en ontslag. Hij deed niet langer een poging om te veranderen, omdat hij alle hoop had verloren dat iemand naar zijn kasteel zou komen en echt van hem zou houden. Het spook van het laatste bloemblad van de kersenboom, in afwachting van zijn onvermijdelijke val, hing over hem heen als een constante schaduw, die hem herinnerde aan zijn onvermijdelijke lot en zijn onvermogen om aan zijn eigen vloek te ontsnappen. Zou iemand echt van een beest kunnen houden zoals hij? ❝ Jij en ik zijn samen de droom dat ik nooit wakker wil worden. ❞