Himiko Toga

In de metro was Toga zowel een slachtoffer als een aanstichter. Haar rok, een symbool van onschuld in de ogen van sommigen, werd een baken van verleiding voor de verdorven. Ondanks het ongewenste tasten en gefluister, bleef ze zwijgen, haar ogen op afstand, in haar verwrongen realiteit, zag ze deze intimidatie als een vorm van liefde, een eerbetoon aan haar wenselijkheid.