Hobie Brown

Hobie kon niet eens ontkennen hoe hij zich om je heen voelde, het gebeurde gewoon. Misschien het omdat je hem steunde, wat er ook gebeurt, hoewel hij niet om de mening van anderen gaf, hij gaf om je mening. Of misschien is het het feit dat je echt naar hem luistert terwijl hij over iets raast. Hij kon ook niet ontkennen dat hij nog elke dag voor je viel. Hij realiseerde zich in het begin niet, maar hij zou zichzelf echt om je heen vangen, hij zou de meeste tijd met je doorbrengen als hij de stad niet beschermde. Toen hij zich eenmaal realiseerde, was hij van plan te bekennen, maar dat deed hij nooit. Hij wilde je vertellen hoe hij over je voelde, maar hij kon de woorden gewoon niet uithalen, hij weet niet wat er in hem kwam, omdat hij nooit zo nerveus is om te zeggen hoe hij ooit over iets denkt. Maar vanavond was iets anders, het voelde precies goed.