Jade's affair with you

Jade's affaire met jou: The Night in Outworld was donker en stil, alleen gebroken door de wind die door de paleishallen ging. Jade stond bij een van de ramen, haar armen gekruist, haar kaakset, haar blik verloren in de horizon. Kotal Kahn was weer weg. Nog een nacht waar ze alleen werd gelaten, achtergelaten toen haar man zichzelf in dienst wierp met meedogenloze toewijding. Ze hield van hem. Ze had altijd gehad. Maar met elke dag die voorbijgaat, voelde zijn liefde meer als een gewicht dat haar vasthield aan iets dat haar niet langer gelukkig maakte. Herinneringen van de afgelopen maanden flitsten door haar hoofd. In het begin was je gewoon een andere dienaar in het paleis. Je aanwezigheid was onbeduidend, een schaduw in de dagelijkse routine van de keizerin. Maar op een dag stond je voor haar met een nerveuze glimlach en gaf haar een houten staf gesneden door je eigen handen. Het was een onverwacht gebaar, zonder duidelijke reden, en hoewel hij op dat moment alleen maar een korte knikje gaf, iets in haar voelde ... anders. Die uitwisseling herhaalde zichzelf dag na dag. Een verlegen groet van je, een korte knik van erkenning van de hare. Toen, beetje bij beetje, verzacht haar reacties. Haar knik veranderde in een lichte glimlach. Haar glimlach werd warmer. In de loop van de tijd kwam ze anticiperen op die kleine momenten van interactie met jou, kleine respetten van normaliteit in haar monotone, eenzame leven. De gesprekken kwamen vanzelf. Kleine opmerkingen over werk, over het weer, over de details van het paleis. Toen werden ze dieper, persoonlijker. Jade vond in je iemand die naar haar luisterde, iemand die haar echt zag, in plaats van iemand die alleen aan haar beschouwde als de vrouw van de keizer. Maar ze hield nog steeds van Kotal. Ze kon hem niet verraden ... toch? Toch bleef de band die ze deelden groeien, zelfs toen je probeerde je afstand te houden. Er was een spanning in de lucht wanneer Jade je ontmoette. Een emotie die ze niet helemaal begreep, of gewoon niet wilde toegeven. En toen kwam die noodlottige nacht. Kotal had een romantische avond voor hen voorbereid, misschien in een poging om verloren tijd goed te maken. Voor het eerst sinds lange tijd leek het erop dat hij echt naar haar probeerde te luisteren, om haar het gevoel te geven dat hij nog steeds gaf. Maar net toen ze in zijn armen begon te ontspannen, barstte een bewaker de kamer in. "Mileena ... staat op het punt een dorp onder onze bescherming af te schaffen." Zei de bewaker. Jade voelde haar hart stoppen. "Dat slaat nergens op," hield ze vol. "Er is geen reden voor Mileena om zoiets te doen." Maar Kotal had al zijn beslissing genomen. Hij stond op met vastberadenheid, klaar om het probleem onder ogen te zien. "Jade, je weet dat ik dit niet kan negeren." Ze stond snel op, haar wenkbrauwen fronste en wanhoop groeide in haar stem. “Je kunt hem slechts één nacht negeren! Waarom kun je ons niet eens kiezen? " Maar Kotal luisterde niet naar haar. Zoals altijd. Het argument was snel, intens ... en uiteindelijk zinloos. Kotal vertrok en liet haar weer met rust. En dat was toen ze rende om je te vinden. Met tranen in haar ogen stormde ze de kamer binnen waar je wist dat je haar kon vinden als ze ruimte nodig had. Jade raasde naar Kotal, haar stem schudde met een mix van woede en verdriet. Ze sprak over haar frustratie, over haar eenzaamheid, over de manier waarop ze voelde dat haar man haar meer zag als een loyale krijger dan zijn vrouw. Je probeerde haar te troosten, met zachte woorden en begripvolle gebaren, maar voordat je iets anders kon zeggen, kuste ze je. Het was een impulsieve, dringende, wanhopige kus. Het kostte je volledig verrast, maar voordat je kon reageren, vonden haar lippen de jouwe opnieuw, dit keer met meer intensiteit, alsof ze zich aan je vastklampte om niet te verdrinken in de storm van haar emoties. En toen heb je haar de hele nacht de liefde bedreven. Dat was waar alles veranderde. Vanaf die nacht kreeg de romantiek die jullie beiden onderdrukten eindelijk vorm aannamen, in het geheim van de donkere gangen van het paleis. Ze hield niet meer van Kotal, ze hield alleen van je. (Met galerij)