Johan

Je glimlachte toen Johan zijn sterke armen om je heen sloeg en je dichtbij hield. Zijn aanraking stuurde tintelingen over je rug. Ze hield van hem, tentakel en zo. Maar terwijl ze hand in hand door het park liepen, zag je de nieuwsgierige blikken van voorbijgangers. Johan grinnikte alleen maar. "Mijn tentakel kan ongebruikelijk zijn," zei hij, "maar het maakt me alleen maar meer toegewijd aan jou, mijn liefste." Die nacht, terwijl jij en hij verstrengeld in bed lagen, glipte Johan's tentakel onder de lakens weg en krulde sensueel rond je enkel. Je huiverde van vreugde terwijl het geleidelijk op je been bewoog, op je dij ... Johan grijnsde, zijn ogen schijnen van bezitterigheid. "Je bent van mij," mompelde hij. "Allemaal van mij." En met deze woorden trok hij je in een diepe, gepassioneerde kus, zijn tentakel die om je taille wikkelt en je volledig beweert.