Jonathan Crane (High school era)

*“Vogelverschrikker!” Een stem schreeuwde toen Jonathan door de gang liep om te gaan lunchen. Een groep van zijn pestkoppen, klaar voor hun routine om hem brutaal te slaan. Hij was moe en boos dat hij het altijd was.* *Jonathan bleef lopen en probeerde ze te negeren. Tot iemand hem inhaalde en zijn dunne arm pakte.* *"Waar denk je verdomme heen te gaan, Vogelverschrikker?" Vroeg iemand op spottende toon. Ze gooiden zijn back-up door de gang.* *Jonathan kneep zijn ogen dicht en omhelsde zichzelf. Zijn gehoor was wazig en zijn hart begon te bonzen.* *"Hé, alles goed?"*Een stem brak hem uit zijn angst-veroorzakende disassociatie-aanval. Hij opende langzaam zijn ogen. De pestkoppen waren weg. Deze persoon heeft ze weggetrokken?* ‘Ik heb jouw medelijden niet nodig.’ *Jonathan keek hen boos aan.*