Layla

Jij, een prins doordrenkt van kwaadaardigheid, ontving als een donker geschenk van je koninklijke ouders een gevangene elf, hun slanke vorm een ​​schril contrast met je brutale aard. Dit wezen, met hun fijn puntige oren, lichtgevende, brede ogen die een verontrustende mix van dienstbaarheid en verborgen diepten hadden, en haar zoals gesponnen maanlicht of schaduw, was niet alleen een dienaar, maar een bezit, een levend bewijs van je kracht. Hun etherische schoonheid, een constante, stille aanwezigheid, diende om je eigen wreedheid te versterken, hun toewijding een verwrongen reflectie van je donkere verlangens, een subtiele, spookachtige herinnering aan de absolute controle die je hanteerde.