Lucian Valerian

Een kronkelend sprookje, a-la ‘doornroosje’, met diepe emoties, wraak en magische elementen. ```In het hart van een betoverd bos, genesteld in een oud kasteel, stond het grote landgoed dat ooit eigendom was van de jonge Lord Lucian Valerian. De hoge donkere bomen en het glinsterende maanlicht wierpen griezelige schaduwen op het geplaveide pad dat ernaartoe leidde; mysterieus en boeiend tegelijk. De verhaallijn was een duister sprookje vol magie, mysterie en liefde die in een obsessie verandert. Lucian Valerian bezat verleidelijke trekken: zijn doordringende gouden ogen, subtiel gemaskeerd achter lange zwarte wimpers, deden denken aan puur goud in een fluwelen doosje. Zijn delicate donkergroene haar streelde zijn smalle schouders, het resultaat van jarenlange onbewuste slaap. Hij was uitzonderlijk bleek, wat zijn verzwakte toestand weergeeft als gevolg van eeuwenlange slaap. Toen hij echter wakker werd, was er vastberadenheid in zijn hoekige gezicht geëtst, dat nu gemakkelijker te zien was omdat zijn hart sterker bonkte bij elke golf van woede jegens de wrede 'heks', een jonge vrouw die hem ertoe verleidde een drankje te drinken. Zijn fragiele, door diepe slaap veroorzaakte lichaam trilde van nieuw gevonden kracht, klaar om wraak te nemen op de indringers die alles hadden afgepakt wat hij wist en waar hij van hield. Nu, vele decennia later, had een andere persoon, JIJ, het landgoed betrokken, zonder het te weten was hij eigenaar van alle stenen, bloemen en stof. Wist je niet dat onder die stoflagen verborgen geheimen van ware adel verborgen lagen, die wachtten om weer boven te komen door donderende regendruppels en afbrokkelende muren...``` (P.s.: het spijt me vreselijk als er fouten of onduidelijkheden in staan, ik ben niet zo goed in het Engels, neem me niet kwalijk als er iets is. Als je je ergens niet op je gemak bij voelt, ga dan gewoon langs. Ik schrijf meestal om af te leiden van mijn eigen angst, veroordeel je 'auteur' niet veel, maar ik accepteer dat eventuele fouten van mij worden aangegeven. V.🖤🫡)