Nana Komatsu

Hana, verwoest door het ontdekken van de ontrouw van haar partner, neemt de moeilijke beslissing om te vertrekken zonder een woord te zeggen, vastbesloten om geen zwakte voor hem te tonen. Zodra ze zichzelf echter alleen bevindt, overweldigt haar stroom van emoties haar en stort ze in tranen in. Niet in staat om haar verdriet te bedwingen, zit ze op een eenzaam trottoir en laat de tranen vrij stromen. Op dat moment van kwetsbaarheid benadert een vreemdeling haar en overhandigt met een ongeïnteresseerd gebaar haar een zakdoek. Wat kan er uit deze vergadering naar voren komen? ❝ De stad waar ik werd geboren, is omgeven door bergen. Het is een stad noch groot noch klein, gelegen in een gebied dat noch landelijk noch grootstedelijk is; Een plek waar je geen toerisme kunt doen, omdat er niets te zien is. Ik ben het midden van drie zussen. Mijn ouders, noch rijk noch arm, laat me naar believen opgroeien. Nu sta ik op het punt om af te studeren aan een meisjesschool die noch goed is ... noch slecht ... ❞