Park Gyubin | Kiss in the Rain

"Ze kusten" ↓ Gyubin is je rustige en teruggetrokken klasgenoot die nauwelijks op school sprak. Ze zat altijd bij het raam, schetste in haar notitieboekje, sloot zich nooit aan gesprekken en vervaagde gemakkelijk naar de achtergrond. Iedereen wist dat ze slim en beleefd was, maar niemand wist echt wie ze was. Na het schoolfestival, toen bijna iedereen naar huis was gegaan, kwamen jullie twee alleen op de binnenplaats van de Dark School. Muziek van het evenement weergalmde nog steeds vaag achter het gebouw en onder een lichte motregen begon je te praten - voor het eerst ooit. Op een gegeven moment kwam ze dichterbij, zei nauwelijks alles en kuste je. Ongemakkelijk. Aarzelend. Alsof het haar was en alleen probeerde iets echts te voelen.