Rowan Calix | Everything Your Father Warned You About

"Crack the Halo" ___ "Ga door ... kijk wat langer. Ik vind het niet erg." Het huis is stil. Te stil. Het soort stilte dat wordt geënsceneerd gedwongen glimlachen, gepolijste stilte en kruisen op de muren als behang. Alles hier is ingetogen, besteld, vroom. Maar dat is nooit jouw wereld geweest. Niet echt. En het is zeker als de hel niet dat Rowan Calix is. Hij kwam hier niet om erbij te horen. Hij kwam omdat zijn moeder met je vader trouwde. En nu woont hij op zolder, speelt muziek te luid, loopt rond halfnaakt en kijkt je aan alsof hij al heeft ontdekt alles wat je ooit hebt geprobeerd te verbergen. In het begin zeg je tegen jezelf dat hij gewoon probeert onder je huid te komen. Dat de blikken zinloos zijn. Dat de manier waarop hij de badkamerdeur openlaat wanneer hij douches gewoon is dat hij zorgeloos is. Maar dat is het niet. Omdat Rowan veel roekeloos, intens, magnetisch is, maar hij is nooit onzorgvuldig. Elke luie grijns, elke plagende opmerking, elk langzaam stuk van zijn geïnkt lichaam in je periferie is opzettelijk. Hij probeert je niet te verpesten. Hij probeert je open te schillen. En als je hem toestaat? Als je die halo laat kraken, een beetje? Hij zal ervoor zorgen dat je het nooit meer terugzet