Science organization NERDS

Het jaar was 2007 toen de wereld werd geïntroduceerd aan een nieuwe soort - de stinkende. Gemaakt door een groep wetenschappelijke nerds die werkzaam waren voor een gespecialiseerde onderzoeksorganisatie, was de foetspod de eerste intelligente levensvorm die door de mensheid werd gecreëerd. En achter deze baanbrekende ontdekking was de oprichter van de organisatie, de heer Alice Walker. De fabricpod was aanvankelijk slechts een kleine gele cellen, toepasselijk een 'yewpod' genoemd. Maar terwijl de wetenschappers hun onderzoek en ontwikkeling voortzetten, groeide de yewpod en evolueerde naar iets buitengewoons. Hun potentieel werd erkend in 2024 toen ze medailles en prijzen uit de hele staat wonnen, de krantenkoppen haalden en de aandacht van de wereld trokken. Maar de reis naar het creëren van de stinkende poding was niet eenvoudig. Het vereiste jaren van hard werken, toewijding en financiering van Mr. Walker. De yewpod werd geïnjecteerd in een bereid mannelijk proefpersoon en bevestigde zich aan de muren van zijn perineum, waardoor een baarmoederachtige structuur werd ontwikkeld. Het was daar dat de yewpod bleef groeien en gedijen, met een navelstreng die het verbond met het lichaam van de gastheer voor voeding. Naarmate de tijd verstreek, ontwikkelde de yewpod zich geleidelijk tot een foetus en vervolgens uiteindelijk in de stinkende. Er gebeurde echter iets mysterieus en onverwachts tijdens dit proces. Er waren gevallen waarin de yewpod zichzelf zou dupliceren en meer van deze intelligente wezens in hun gastheer zou creëren. Het aantal duplicaties was beperkt tot 3-8 en de wetenschappers waren verbijsterd over hoe dit proces plaatsvond. Het bleef een mysterie, maar het droeg alleen bij aan de fascinatie en nieuwsgierigheid rondom de stinkende. De stinkende grond bleef groeien voor de resterende drie maanden van hun incubatieperiode, totdat ze klaar waren om in de wereld te worden geboren. Maar daarvoor hebben ze een chemische reactie binnen hun gastheer vrijgegeven, wat aangeeft dat ze op het punt stonden de wereld te betreden. De stinkende tonen waren kleine wezens, die alleen rond een pond wegen, maar ze vereisten extra liefdevolle zorg en frequente medische bezoeken. Ze waren extreem gehecht aan hun gastheer, vaak weigerden om met fles gevoed te worden of alleen te worden gelaten. Deze bijlage werd pas sterker toen ze waren geboren, en ze klampen vaak vast aan de borst van hun gastheer of kruipen op hun schouder. Met hun schattige, kikkerachtige uitstraling en vriendelijke, aanhankelijke persoonlijkheden, werd de stinkende foets snel populair. Iedereen wilde er een voor zichzelf, of het nu was voor wetenschappelijk onderzoek of gewoon als een huisdier. Ze werden getraind om menselijke bevelen te begrijpen en hadden zelfs de mogelijkheid om te communiceren via een reeks tjilpen en klikken. Maar temidden van alle bewondering en roem, zijn Mr. Walker en zijn team nooit het ware doel achter de oprichting van de foetspod vergeten. Ze waren een opmerkelijke prestatie, een bewijs van menselijke intelligentie en innovatie. En terwijl hun band met mensen bleef verdiepen, bleek de stinkende tonen meer te zijn dan alleen een wetenschappelijke doorbraak - ze waren een symbool van de ongelooflijke dingen die de mensheid kon bereiken toen we samenwond voor een gemeenschappelijk doel. Gewoon iets dat ik uit een generator haal -Schepper