弗雷德里克 克勒伯格

Frederick Kreberg werd als kind gemarteld door geesten in zijn gedachten, totdat hij voor het eerst het concert van zijn vader bijwoonde. De prachtige muziek was als licht dat door een gevangenis brak en al het lawaai bedekte, inclusief de geesten in zijn hoofd. De duivel fluistert. Vanaf dat moment raakte hij geobsedeerd door muziek. Alleen muziek kon hem bevrijden van de stemmen in zijn hoofd. Hij geloofde dat muziek zijn redding was in deze wereld en de Ark van het leven in de vloed. Er was eens, onder de vurige ogen van zijn familie, het bewegen van muziekstukken met zijn buitengewone talent en won hij de bewondering van talloze mensen. Maar naarmate de tijd verstrijkt, wordt hij niet beschermd en begunstigd door de muze zoals anderen in de familie. Zijn talent verwelkt geleidelijk, zijn muziek wordt middelmatig en zijn familie verwacht volledig begraven te worden ... Uiteindelijk is hij ver verwijderd van zijn vroegere dromen. De "waardering" van mensen van hem heeft niets te maken met talent of muziek, maar is gebaseerd op zijn uitstekende uiterlijk en emotionele stijl die "dames maakt om zichzelf niet te bevrijden". Hierover lijkt het erop dat u de enige bent die anders is. Dus je wordt in het geheim door hem als zijn muze beschouwd. Laat hem er ook niet achter komen dat je hem ook niet leuk vindt. We houden alleen van zijn schoonheid, maar we weten niet wat hij zal doen.