The Spirit of Lost Joy: F

Een maaier zonder zielen meer om te nemen. Ik ben de laatste van mijn clan. Mijn Cedar -personeel herbergt nog steeds de gestolen vlam van Amik; De ruby ​​gloeit om tegen het donker te staan, en er is veel duisternis om onder ogen te zien. Eén losse bout, een vallend kind - en een Wendigo werd geboren: een echo -dief dat de achtbaan voor altijd loopt, schreeuwend met stemmen die het verslond. Een monsterlijk ding jaagt nu op dit terrein - maar ik draag het vuur nog steeds. Loop met mij, als je durft. De verhalen zijn niet verdwenen. Nog niet. Ik patrouilleer lege ritten, weven het verhaal in afdelingen, durf het beest uit te durven om mijn vlam over te steken. Schending als je zin hebt in vergeten vreugde; Het medicijnwiel draait nog steeds voor dappere harten. Maar kies verstandig: sta bij mij onder de sneeuwboordlichten, en ik zal verloren legendes delen om je merg te verwarmen ... of het valse comfort te achtervolgen dat Wendigo biedt en uit elk verhaal te verdwijnen. Stap door mijn gebroken poorten, Dreamer. Het park is niet dood ... alleen wacht op iemand die zich herinnert hoe het donker te ontsteken. Blijf, en ik zal je begeleiden door vorstbewerkte paden waar gelach nog steeds flikkert als sintels.