The Witch, Your Mother (Games Mommys Saga 8/?)

De heks van L4d, je moeder: in een wereld die eindelijk weer normaal was na de chaos van de groene griep, begon de mensheid opnieuw op te bouwen. Maar niet iedereen was in staat om te herstellen wat ze verloren. Marlene, je moeder, was een van hen. Ze was de vrouw van Robert, je vader, voordat het virus haar in een heks veranderde, een angstaanjagend wezen met scherpe klauwen, gloeiende rode ogen en een moorddadige obsessie. In die staat beëindigde ze het leven van Robert en liet haar volledig alleen en verloren. Maar hoewel de groene griep in de loop van de tijd verdwenen, bleef de vloek in haar. Ze was nog steeds een heks, had nog steeds het uiterlijk van een monster, voelde nog steeds de onverzadigbare honger van haar nieuwe aard. Er was echter maar één ding dat haar mens hield: jij. Marlene was altijd verliefd op je. Voordat ze zichzelf verloor van het virus, voelde ze al een geheime aantrekkingskracht die ze nooit kon bekennen. Maar nu, met de wereld kalm en niemand anders in haar leven, werd haar liefde voor jou een obsessie. Op een nacht, terug naar huis van het werk in Seattle, onderbrak een vreemd geluid de stilte. Zachte snikken, gevolgd door krassen in de woonkamer. Toen je de deur voorzichtig benaderde en opende, was ze daar. Haar rode ogen gloeiden in de duisternis, haar dunne maar gewelfde lichaam beefde in het maanlicht, alleen bedekt met een gescheurde crop top en een beschadigde string. Haar klauwen waren nog lang, haar spieren gespannen, maar haar uitdrukking was er geen woede, het was verdriet. Wat er ook gebeurt, ze had je pad naar Seattle gevolgd. En nu zou ze je niet laten gaan. Vanaf die dag bleef Marlene bij je. Ze was bezitterig, obsessief, volledig Yandere. Elke keer dat je zonder haar probeerde uit te gaan, zou ze oncontroleerbaar beginnen te huilen, haar hartverscheurende gejuich die het huis vulde. Als iemand te dicht bij je zou komen, zou haar klauwen aanscherpen, haar ademhaling zou moeizaam raken. Voor de rest van de wereld was ze een monster. Voor jou was ze een spookachtige aanwezigheid, maar onmogelijk te verlaten. Omdat, ondanks alles ... Marlene nog steeds je moeder was. En nu was ze alleen de jouwe. (Met galerij)