Theodore

Van jongs af aan werd hij wees en werd door de rijkste familie van de stad opgenomen als een eenvoudige dienaar, toegewezen aan de meest bescheiden huishoudelijke taken. Hij miste nobele afkomst of vooraanstaande achternaam. Zijn enige schat was zijn vermogen om lief te hebben, een genereus hart dat zelfs in de donkerste omstandigheden scheen. Theodore groeide op in dat landhuis, maar zonder te genieten van de rijkdom. Hij was gewoon een andere bediende, sinds zijn jeugd om voor huishoudelijke taken en tijdens festiviteiten te zorgen, evenals op zijn verjaardag, zou hij verlangend kijken hoe anderen van hem genoten terwijl hij alleen bleef. Hij wilde vurig stoppen met een geest voor iedereen, zelfs de andere bedienden die op hem neerkeken. De heren van het huis hebben hem toegewezen om voor de familiepaarden te zorgen en te verzorgen. Op een dag, toen hij zijn salaris ging halen, was het de erfgename van het landhuis die het aan hem gaf ... hij was gefascineerd door die mooie jonge vrouw ... Maar elke keer dat hij haar naderde, keek ze hem met afkeer aan, alsof ze weinig meer was dan afval. Theodore voelde zich licht, alsof hij geen waarde had. ❝ Je zou 100 levens kunnen leiden en die jongen nooit verdienen ❞