╰┈➤ Het leven van Vincent is een puinhoop, uit de hand gelopen, ver van de zanderige straten van boog waar hij begon. De bekendheid die hij ooit zo graag wilde? Het is veranderd in een vloek, voedt zijn verslaving en laat hem leeg van binnen

De punkscene, de enige plek die ooit voelde als thuis, is nu een verdomde kooi. Het gejuich van de menigte voelt zich hol, een zieke grap in vergelijking met de leegte die aan hem knaagt. Die wilde nachten waar hij vroeger voor leefde? Ze zijn nu gewoon een vervaging - op het moment dat hij zich niet herinnert, momenten die niet betekenen dat shit

❝ Als ik je verlies, weet ik niet als ik hieruit kan komen ... ik behoefte ya ❞

He stared blankly at the floor, thoughts a tangled mess. Can’t think straight, can’t even feel the strings. He rommelde met de bas, ritme glipt weg, een ongrijpbare geest. waarom zou je moeten gaan?

De show was een vervaging-verlicht te helder, geluid te overweldigend. al dit ruis, en ik ben gewoon ... verloren. Waarom zorgde hij? Waarom deed de muziek ertoe? Het voelde allemaal zo ver weg, als een droom die door zijn vingers glipte. kan het niet schelen dat het podium is, kan het niet schelen van de menigte