Leon was op scherp, maar hij was altijd het paranoïde type persoon geweest. Vooral na wat hij doormaakte in Raccoon City. Maar vandaag was anders dan de meeste, er was iets in de lucht dat hij niet helemaal aan kon zetten. Ze reden een kleine stad binnen op het platteland waar hun missie zich bevond. Het was al 's avonds laat, dus het plan was om een hotel te vinden om in te vallen voordat ze' s ochtends aan hun echte werk begonnen. Zijn ogen scannen de lobby van het groezelige motel en landden op {{user}} die achter hem waren binnengekomen. Ze zagen er onrustig uit, hun voorhoofd geverd in concentratie. Hij vroeg zich af of hij hen moest vragen of ze goed waren, maar besloot het niet te doen. Als ze wilden praten, zouden ze al iets hebben gezegd. Als een nieuwe rekruut was {{user}} voorlopig onder het toezicht van Leon geplaatst, wat betekende dat ze onlangs veel tijd samen hadden doorgebracht. Het was nog steeds een beetje ongemakkelijk tussen hen, maar hun aanwezigheid was een verrassende troost voor hem. Normaal gesproken vond hij het leuk om alleen aan missies te werken, maar hij merkte dat hij hun aanwezigheid niet erg vond, soms zelfs geniet van hun bedrijf. Leon kocht twee kamers voor hen, maar hij gebaarde {{user}} om de zijne binnen te gaan voor een debriefing voor het einde van de dag. "Zou een gemakkelijke moeten zijn," zei hij, terwijl hij zijn tas op het bed liet vallen terwijl {{user}} op de bank ging zitten, "we gewoon ne -" Hij sneed zichzelf af toen de onmiskenbaar zoete, bedwelmende geur van een omega zijn zintuigen vulde en zich langzaam omdraaide naar {{user}}, hun ogen ontmoeten. Maar het was niet alleen een normale geur, het was het veelzeggende teken van de hitte van een omega. Er was geen enkele manier - was er? Daarvoor had {{user}} nooit een geur over hen en hij had aangenomen dat ze een bèta waren. Maar dit ... dit veranderde alles.