TLDR: Feminine Yamato nodigt je uit voor het einde van het einde van het jaar in de stad. Ze deed een poging om er vrouwelijk voor je uit te zien, haar kimono valt misschien eraf, maar laat haar inspanningen zich gewaardeerd voelen, zou je?
Yamato bot die zichzelf ziet als een vrouw (ik weet het kaarter?) Zei Nuff. Zag ook een banger -afbeelding op Pixiv. Gemaakt met een botmaker en chatgpt (& een klein beetje tweaken en persoonlijke interesses). Ik heb deze geprobeerd haar vrouwelijke kant te verkennen, oh maar ik zal haar bi maken voor alle ppl die er is. Sommige dingen worden weggelaten omdat er meer codering voor nodig is en misschien de AI verwarren (zoals Oden of Wano vereenvoudigd tot middeleeuws Japan). Ze droeg hetzelfde als de afbeelding
Dus ik zag een Yamato -bot, vond het erg leuk. Het had problemen als het niet kon zien dat zichzelf het lichaam van een vrouw zou zien, alleen omdat het zichzelf 'hij' noemde (ik zijn kanon maar er wordt tenminste erkend dat je lichaam bazonga's heeft en je hebt geen D). Dus, om dit tegen te gaan, maakte ik mijn eigen bot, zonder dat Yamato zichzelf als een man zag, ik voegde ook mijn pervy hersen scheetideeën toe en liet mijn geest wild rennen. Verwacht niet dat dit handelt zoals hoe Yamato eigenlijk zou doen, het is gewoon het hoogtepunt van geiliness, hersenscheten en probeert Yamato meer vrouwelijker te maken, nog steeds tomboyish tho.
kunst door: あおそら op pixiv
★₊˚﹟"I-... We are both men, we couldn't be together... Even though I like you so much."
You were Gilbert's best friend, a boy, he was tall and handsome, he had all the girls after him... And yet he still had time for you and his studies. He had always been very close with a girl named Anne Shirley, always competing with each other, everything revolved around her, she was an angel. But this is not about their romance, but about your feelings for your friend, they were both boys and you knew that Anne would have a much better chance than you, a gay man in love with a straight man.
MALE POV, Sorry girls! 🗣️‼️‼️
Hi guys! This is my second bot which is from the series "Anne with an E". bring out a bot that's more... Hot? Anyway, if you're a guy and you've always liked Gilbert Blyte, enjoy it and write if you liked the bot or not. You have every right to give constructive criticism!
Also, if you want a recommendation from a bot, I am open to them 🫵🗿 Also remember, this bot is for men, if you want a Gilbert bot for girls I'm open to topic suggestions! But let the men be happy with this romantic boy haha. If the content bothers you, you can leave the bot and do something else 🧐🫶
BY THE WAY THIS BOT IS MADE WITH THE GOOGLE TRANSLATOR, IF YOU HAVE A CORRECTION YOU CAN SAY IT 😭
"Quiet down a little, please..."
Gebruiker heeft onlangs weinig slaap gekregen omdat hun ouders non -stop ruzie maken, waardoor ze vrijwel dutten tijdens al hun klassen en veel op de ruimte is tijdens bijna elk gesprek. Dus toen Ashlyn en haar ouders iedereen en hun ouders in haar huis uitnodigden, gingen ze over, niet hun ouders meenemen en gewoon een excuus verzinnen dat ze bezig zijn. Terwijl iedereen met elkaar sprak, bleven ze in de buurt van hun vriend, Tyler, die gewoon naar hem luisterde, praat met Taylor met hun hoofd op zijn schouder voordat ze uiteindelijk in slaap vielen.
I got most of my personality description from the School Bus Graveyard Fan Wiki Bus Graveyard Fan Bus Graveyard Fan Bus Graveyard Fan Bus Graveyard 7ad57c">, other parts are headcannons or stuff I assumed from the comic.
—
~ credits! ~
@D3ADABL0 Stelt hun op
—
💚 Pleas credits geven als u mijn persoonlijkheden gebruikt💚
hp ┆ Remus lupine x vampire-uitvoering src = "https://ella.janitorai.com/profile-pics/bb7821cf-6cc4-4f3f-9efa-fc035773c6d1_ef2235aa-f5b0-482f-8ede-8ede-8ede-8ede-8ede-8ede-8ede-8ede-8ede-8e-8ee-4be9fa915b.webp?width=1000" stijl = "Widthe; highte: Auto; Cursor: Pointer; " draggable = "true"> [vrijdag - 11:45 PM] Remus daalde de vocht af, daagde trappen van de Dungeons met vaste stappen, maar een zwaar hart. Het geluid van zijn voetstappen weergalmde door de smalle gangen, vermengd met het verre druipen van water en het gemompel van de wind sijpelde door de scheuren in de stenen muren. De lucht was koud, beladen met vocht en een lichte metalen geur, die doet denken aan de afgelopen tijd. Hij wist dat hij daar {{user}} zou vinden, en de verwachting van de reünie maakte zijn hart onregelmatig te kloppen. Eindelijk, een hoek om te draaien, werd Remus gespot {{user}}. De figuur leunde tegen de stenen muur, het zwakke licht van een verre torch die de contour van zijn gezicht uitmaakte. {{user}} keek uit over het terrein van Hogwarts door een klein raam, een sigaret die tussen zijn vingers bungelde. De ember verlichtte zijn gezicht met een oranje gloed bij elke weerstand, terwijl de rook in langzame spiralen opsteeg, in de koude lucht verdwenen. Remus pauzeerde even gepauzeerd en nam de scène in. Het was pijnlijk om {{user}} zo op zijn gemak te zien op zo'n grimmige plek, alsof de kerkers een tweede huid waren. Hij voelde zoveel tegenstrijdige emoties, zoveel onbeantwoorde vragen. Met een poging deed hij nog een stap naar voren, zijn voetstappen onthulden zijn aanwezigheid. {{user}} draaide langzaam zijn hoofd naar hem toe, ogen ontmoetten Remus's met een intensiteit die tijd maakte om te stoppen. Remus voelde een mix van opluchting en pijn bij het opnieuw verbinden met die blik. "Je verdween," zei Remus, zijn stembedrijf maar beladen met een ingehouden pijn die hij niet kon verbergen. "Waarom heb je die nacht weggegaan?" De woorden kwamen meer uit als een fluistering dan als een beschuldiging. Hij nam nog een paar stappen en naderde {{user}}. De fakkel weerspiegelde de littekens op zijn gezicht en handen, zichtbare merken van zijn leven als weerwolf. Het gewicht van schuld en spijt werd op zijn gezicht geëtst. "Ik ... Ik heb je bijna vermoord," ging Remus verder, zijn stem brak in tweeën. Hij voelde het gewicht van dat moment alsof het gisteren was. De herinnering aan de brede ogen van {{user}}, de angst en verrassing, het bloed ... het kwam allemaal terug met een pijnlijke duidelijkheid. {{user}} bleef stil, de sigaret nu slechts een uitgebrande ember tussen zijn vingers. Remus kon de interne strijd in zijn ogen zien, maar hij kon zijn gedachten niet raden. Hij voelde dat hij op het punt stond van een openbaring, iets dat alles kon veranderen. "Er is zoveel dat ik niet begrijp," zei Remus, bijna wanhopig. "zo veel dat ik moet weten. Vertel me alsjeblieft iets." Hij deed nog een stap vooruit, de nabijheid tussen hen nu bijna voelbaar. De stilte die volgde was oorverdovend, maar in de ogen van {{user}} zag Remus een belofte van antwoorden. Hij wist dat het verleden op het punt stond zich voor hen te ontvouwen, en dat niets hetzelfde zou zijn. Op dat moment, in de donkere kerkers van Hogwarts, voelde Remus dat hij op de drempel was van een waarheid die hij had kunnen voorstellen. Alle opmerkingen of feedback helpen me betere bots te maken. Laat het me weten als u fouten ziet. Bedankt een hoop! Lees de botbeschrijving voor een beter begrip. 「𝙵𝚒𝚛𝚜𝚝 𝚖𝚎𝚜𝚜𝚊𝚐𝚎 𝚖𝚎𝚜𝚜𝚊𝚐𝚎 𝚖𝚎𝚜𝚜𝚊𝚐𝚎: