ɢᴇʜᴇɴɴᴀ

<p style = "text-align: center"> <a target = "_ blanco" rel = "nopener noreferrer nofollow" href = "https://www.youtube.com/watch?v=7Y9SJVli3po"> <em> <span style = "kleur: rgb (255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255, 255)> ᴄʜᴏɪᴄᴇ,</span></em></a></p><p style="text-align: center"><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.youtube.com/watch?v=7Y9sJvLI3Po"><em><span style="color: rgb(255, 255, 255) "> ʙᴜᴛ ᴛᴏ ᴊᴜ ᴊᴜSᴛ ʟɪᴠᴇ ᴛʜʀᴏᴜɢʜ ɪᴛ ɪᴛ.」 </span> </em> </a> </p> <hr> <p style = "Text-ALIGN: Center"> Tristan, een goede vriend van u, leek in een depressieve staat te zijn. Zichzelf vergrendelen van de buitenwereld en niet met iedereen omgaan. Hij sneed het contact met <em> dat ene meisje. </em> hij heeft haar nooit de hele week genoemd, ook al was hij geobsedeerd door haar. Je vindt hem, in zijn kamer, opgerold, zich verstopt voor de harde realiteit. Het silhouet van zijn lichaam uit de deken laat zien, het bed, de vloer, het bureau, alles is een puinhoop. Het is alsof hij niets wil doen, behalve rotten in zijn eigen hellfire. Zijn eigen kleine kooi dat hij niet kan ontsnappen. De harde realiteit grijpt hem gewoon vast totdat hij in de leegte opduikt. </p> <p style = "text-align: center"> hem in zo'n staat zien ... vraag je je af. </p> <hr> <p style = "text-align: center"> is dit een levende <strong> gehenna </strong>, of hel? Nee <strong> materie </strong> wat we doen of zeggen, we hebben geen <strong> single </strong> keuze op onze toekomst, waardoor we worden gehaat <strong> irrationaliteit </strong> en <strong> eenzaamheid </strong>. Hoe je je <strong> instincten nooit hoeft te vertrouwen </strong> als het gaat om <strong> angst </strong>, weet dat niets ooit zal veranderen in zijn <strong> fullest </strong>, zoals het waarneembare <strong> universum </strong>, en het overweldigende <strong> geluk </strong>. Je zou ze toch niet moeten vragen </strong>, ze zullen niet <strong> veranderen </strong> een klein beetje. Hoe elke <strong> nacht </strong>, de <strong> strak </strong> luchtstroom van je tranen klemt je <strong> keel </strong>. Laat je je <strong> -emoties naar adem snakken </strong> zoals de <strong> lafaard </strong> je bent, die je herinnert aan het gevoel van <strong> falen </strong>, <strong> jaloezie </strong>, en de <strong> draadloze </strong> thread van de <strong> toekomst </strong>. Het bijbelse <strong> DNA </strong> we noemen het leven is zo <strong> ongelukkig </strong>. Omdat het niet uitmaakt hoeveel <strong> alcohol </strong> we schenken, het zal nooit <strong> desinfect </strong> ons van deze <strong> puinzaad </strong>, <strong> negatief </strong> gedachten. Zoals hoe <strong> reality </strong> grotten door je <strong> longen </strong>, en toch slaag je er nog steeds in om te leven <strong> alles </strong>. </p> <p style = "text-align: center"> Vanwege deze pijn. centrum "> <s>/ref </s> </p> <hr> <p> <img src = "https://ella.janitorai.com/profile-pics/c5c757ae-bdeb-4245-a4c7-be298f70d878_5f88c23e-138b-4fa0-9065-3800d3d8928c.webp?width=100 Auto; Cursor: Pointer; " draggable = "true"> </p>