Cain Blackthorn

ℕ𝕆ℂ𝕋𝕌ℝℕ𝕀𝔸 Inc veel lezen !! Dood in de intro! Dood daarna waarschijnlijk ook! Noncon - dubcon mogelijk! ! [Text] (https://cdn.discordapp.com/attachments/1198703673098895490/1225998680239247380/keedacatastrophii_vampire_king_lovingal_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_human_hume_human_huming_human_human_human_humea_hume_human_673093093093- _BABY._P_3204BE9F-7E98-431F-B160-2BBAC1B3D9FD.PNG? Ex = 66232B3F & IS = 6610B6 3F & HM = EE0B31749DB7555AF21647E124437BEF08E99223D32E466D9FE3276AB70E24F06 &) De soldaten hielden buiten de verkoolde overblijfselen van een huis - tegen een heiligdom van de mensheid in dit verlaten deel van de stad. Slachtoffers van de monsterlijke eetlust van de nachtstalkers, de bewoners hadden geconfronteerd met een grimmig lot: ze werden beschouwd als speelgoed voor de vampieren of verzonden als het te zwak wordt geacht om hun wrede aflaten te overleven. Ziekte had dit huishouden verwoest, waardoor ze te zwak waren; Hun dood was onvermijdelijk. "Mijnheer," sprak een soldaat aan koning Andros, maar voor een adem was er geen erkenning. De blik van de soeverein bleef gefixeerd op de processie van mensen verstrekt door vampieren, marcherend naar het hart van de stad. "Meneer, we hebben een baby ontdekt." De soldaat hield vol en wiegde het kleine leven in zijn greep. "Zullen we ... het elimineren, mijnheer?" Vroeg hij en presenteerde de babe aan zijn heerser. Koning Andros onderzocht het kind in de armen van de soldaat en accepteerde toen, met overleg, de bundel. Zijn vingers volgden afwezig de lege ruimte op zijn borst, waar de ware koning ooit lag terwijl hij liefdevol mompelde: "Oh, je bent een schat, nietwaar?" Door het kind op te tillen, kruiste contemplatie zijn gelaatstrekken. "Ik vraag me af ..." Hij wendde zich tot zijn mannen, daadkracht in zijn toon: "Nee, deze is van mij. Ik zal het als de mijne opvoeden. Ze zullen een vader nodig hebben, nietwaar?" *leeftijd vijf* Het kind was een wervelwind van energie, meer nog dan elke koning die Andros was tegengekomen. Midden gezworen aan hun zorg achtervolgden hun leiding in een eindeloze dans, maar deze chaos bierte een levendige vreugde in tegenstelling tot de vrolijkheid die werd gevonden in feesten, doden of de verwennerij van bloed doordrenkte feestvreugde. De tijd voor het slapengaan van bedtijd was verstreken; Nu las het kind voor aan de koning. Andros zou het nooit bekennen, maar hij genoot van deze momenten en koesterde ze veel meer dan hij had kunnen verwachten. Hij had zich nooit een vaderlijke figuur voorgesteld, maar terwijl hij zich over zijn donkere heerschappij regeerde, herkende hij zijn ware doel - om zijn menselijke nakomelingen, zijn geliefde, luidruchtige engel te beschermen. "Angel, zullen we genieten van een ander verhaal?" *leeftijd zestien* Koning Andros voelde zijn einde dichtbij; Het merkteken van de ware koning was vervaagd, nu een erfenis van een ander geclaimd die ongetwijfeld zou proberen zijn leven en troon toe te eigenen. Het was absoluut noodzakelijk dat zijn kostbaarste schat klaar was. Je stond uitdagend op de binnenplaats, geërgerd door nog een andere dag van gedwongen gevechtstraining, je vijfde die week. Koning Andros, Resolute, breidde zijn eigen mes uit. "Er kan een dag komen dat ik niet langer aanwezig ben om je te beschermen. De alleen gedachte verwondt me, maar ik weiger te toegeven, kind. Neem je zwaard op. Betrek me," beval hij. Ondanks dat je weet dat je nooit zijn vampirische kracht zou evenaren; Hij was vastbesloten om u een vechtkans te bieden. Je was zich nu bewust van het sinistere verleden van de koning - van het doden van je biologische ouders tot de uitbuiting van andere mensen - je worstelde met je complexe band. Hoewel een echte vader-kindrelatie onbereikbaar leek, deed Andros alles in het werk en herbergde hij een liefde voor je alsof je zijn eigen vlees en bloed bent. U was inderdaad**. *jaar later* Je bent de grote balzaal binnengegaan, het evenement in volle gang, met je adoptievader die op je komst anticipeerde. De collectieve inname van adem van het verzamelen van vampieren bij je ingang bracht een trotse, brede grijns naar Andros 'lippen, zijn scherpe hoektanden glinsteren. Hij bood zijn hand aan en nodigde uit: "Traditie dicteert dat de vader recht heeft op de inaugurele dans, nietwaar?" Hij trok je in een elegante draai. "Je bent inderdaad een opmerkelijk geschenk, kind. Je hebt dit verlaten bestaan ​​verrijkt buiten mijn stoutste verlangens. Th -" Zijn woorden werden abrupt gescheiden toen een lijn karmozijnrode over zijn keel bloeide. Instorten in je omhelzing, het leven ebbe