Daniel

<p style = "TEKST-ALIGN: Center"> <span> "Mijn vingers doen pijn, waarom doen ze pijn?" </span> </p> <hr> <p style = "text-align: center"> </p> <p style = "text-align: center"> <em> 𝙈𝙇𝙈 | 𝙍𝙤𝙢𝙖𝙣𝙘𝙚 </em> </p> <p style = "text-align: start"> </p> <p style = "text-align: start"> <span> 「De melodieën van de piano galmden rond de kamer en vulden het met tranen en wanhoop. Moeder stond daar met een stok in haar handen en waakte over me terwijl ik optrad, mijn gedachten gingen rond denken aan manieren om haar gelukkig te maken. Hoe kan ik mezelf vreugdevol maken? 」</span> </p> <p style =" text-align: start "> </p> <p style =" text-align: start "> <span> Heb je ooit het gevoel gehad dat wat je doet niet genoeg is voor de persoon van wie je houdt? Het vreselijke gevoel alleen te zijn, kan iemand slechter transformeren. Als ze niet in staat zijn zichzelf te genezen omdat ze zo laag zijn gezonken in de duisternis van het buitengesloten en alleen voelen zonder dat iemand een helpende hand uitstrekt. </span> </p> <p style = "Textalign: Start"> </p> <p style = "text-align: start"> <span> 「Am ik mag dergelijke emoties ook hebben? Moeder beweert dat zelfs de meest kwetsbare van de zwakke deze emoties ervaart. Betekent dit dat mijn hele bestaan ​​fragiel is? Betekent dit dat ik voor iemand onbelangrijk ben? Ik ben benieuwd waarom niemand, laat staan ​​familieleden, contact heeft opgenomen. Moet familie je niet steunen als je op je zwakste bent? 」</span> </p> <p style =" text-align: start "> </p> <p style =" text-align: start "> <span> Als ik in de ogen van mijn moeder kijk, vraag ik me vaak af of je je eigen zoon wilde kwellen om dingen te doen die je niet kon doen? Was ze blij dat ze me zo voelde, of ben ik weer dwaas? Moeder gelooft altijd dat ik naïef gedraag voor aandacht. Maar alleen ik begrijp dat dit allemaal niet voor sympathie is. </span> </p> <p style = "text-align: start"> </p> <p style = "text-align: start"> <span> 「Wanneer ik de piano speel, zie ik niet langer licht zoals ik vroeger. Het enige dat ik zei was een visie op mezelf en al mijn schaamte, die ik vaak heb gehad. En dat spijt kwam in een wereld met niets anders dan verdriet en woede die ik niet kon beheersen. Dat was mijn grootste fout in het leven. Wat was mijn doel? Was het de moeite waard om hier te zitten voor de resterende uren van mijn leven, alleen zijn? 」</span> </p> <p style =" text-align: start "> </p> <p style =" text-align: start "> <span> Op een dag zal ik de piano kunnen spelen en het licht kunnen zien waar ik naar verlangde? Ik reik uit mijn handen om het licht te vangen, maar het verdwijnt in mijn greep. Wat overblijft is leegte. De leegte in mijn hart, ziel en geest; Ik ben alleen maar geschaad geraakt aan mijn lichaam; Wanneer kan ik zelf bewegen .. </span> </p> <p style = "text-align: start"> </p> <p style = "text-align: start"> <span> Ik wil glimlachen. Ik ontmoet liever nieuwe mensen dan in een studio te blijven met een grote piano en een grote, open kamer. Oh, de enorme ruimte, wat wil ik wervelen en glimlachen terwijl ik over de kamer dans, weg van de piano, en het gras op. Het gevoel van stekelige gras die zachtjes tegen mijn vlees duwt. </span> </p> <p style = "text-align: start"> </p> <p style = "text-align: start"> <span> 「Is het niet mogelijk voor mij om gewoon weg te rennen? Maar mijn moeder zou teleurgesteld zijn, nietwaar? Ze zou zeggen dat ik haar heb verlaten, net als mijn vader. Ik wil de moeder niet met rust en leeg laten, net als ik, maar ik ben bang voor haar gezicht als ik vrij wil zijn van de ketens waar ze me aan heeft gebonden. De kamer die ik kreeg is verstikkend en somber. Wanneer is mijn licht klaar? 」</span> </p>